Skąd się biorą książki?
Książka rodzi się w głowie autora. Najpierw jest pomysł, wstępny zarys obszarów tematycznych, które chce poruszyć, konkretny powód, dlaczego warto o tym pisać. Później – godziny spędzone przed monitorem, stos filiżanek po kawie na biurku, momenty zwątpienia i rozmowy z przyjaciółmi. Następnie pisanie tekstu, zmiana koncepcji, pisanie tekstu. Wielokrotne organizowanie układu na nowo, pisanie tekstu, ponowne czytanie, wyłapywanie nieścisłości i nanoszenie poprawek. Proces tworzenia jest angażujący, a często wręcz męczący. Wymaga wsparcia z zewnątrz. Oto kilka porad, jak lepiej zorganizować pracę twórczą i ułatwić sobie pisanie książki.
Po pierwsze – zaplanuj
Ale nie w Excelu. Nie co do kropki w przedostatnim akapicie szóstego podrozdziału drugiej części. Najlepiej ogólnikowo, w kilku punktach. Na samoprzylepnej karteczce. Napisz, jakie obszary tematyczne chcesz poruszyć w książce. Potem – na kolejnych karteczkach – rozpisz szczegóły, które muszą znaleźć się w obrębie jednostki tematycznej. Kolejna fisza – kolejne detale. Krok po kroku, bez rzucania się na głęboką wodę.
Jeśli nie lubisz robić notatek, nagrywaj wiadomości głosowe, w których bardzo dokładnie omówisz sobie układ książki. Staraj się używać prostego języka. Wyobraź sobie, że o swojej publikacji opowiadasz dziecku.
Dobrym sposobem na uporządkowanie wątków poruszanych w publikacji będą też rozmowy z przyjaciółmi. Dziel się z nimi pomysłami, wyjaśniaj i… słuchaj. Zwróć uwagę na pytania, które Ci zadają, ich wątpliwości, wskazywane niejasności. Dzięki uzyskiwanym na bieżąco informacjom, łatwiej Ci będzie panować nad wywodem. Pamiętaj też, że pisanie książki odbywa się nie tylko wtedy, kiedy stukasz w klawiaturę, ale i podczas patrzenia się w okno, spaceru, rozmowy telefonicznej ze znajomym.
Po drugie – pozwól sobie na błędy
Czytanie i poprawianie jest częścią pisania książki. Pierwsze wersje na pewno nie będą dopracowane i gotowe do pokazania światu. Pisanie tekstu wymaga czasu, aby odpowiednie treści ułożyły się w głowie. Nie zadręczaj się udoskonalaniem w nieskończoność jednego zdania. Pisz, tak jak potrafisz, a co kilka dni wracaj do istniejącego tekstu i wprowadzaj poprawki.
Pamiętaj też, że książka nie musi powstawać linearnie. Zupełnie nie wiesz, co powinno być na początku, ale masz już wizję dalszych części? Zacznij od nich, aby się rozpisać. Pomoże Ci aplikacja Notion, która pozwala zarówno gromadzić notatki, jak i pisać, umożliwiając swobodne zmienianie lokalizacji poszczególnych akapitów (bez konieczności kopiowania i usuwania).
Po trzecie – korzystaj z narzędzi
Zauważasz, że brakuje Ci słów i w Twoim tekście pojawiło się mnóstwo powtórzeń? Zerknij do słownika synonimów. A może wydaje Ci się, że napisane przez Ciebie zdanie brzmi topornie? W Wielkim słowniku języka polskiego możesz sprawdzić poprawność zastosowanego przez Ciebie połączenia wyrazowego. W wyszukiwaniu źródeł czy opracowań na poszczególne tematy pomocny jest NUKAT – po wpisaniu w wyszukiwarkę interesującego Cię hasła zostaniesz przekierowany do konkretnych publikacji. Uzyskasz też informację na temat ich dostępności w sieci i pobliskich bibliotekach.
Jeśli jednak napotkałeś na większą trudność, masz problem z konstrukcją tekstu, a w głowie same znaki zapytania, umów się na konsultację twórczą z ekspertem AT ONCE.
Po czwarte – dbaj o odpoczynek
Może to zabrzmi banalnie, ale naprawdę ciężko napisać książkę bez odpowiedniej ilości snu. Rozbudzaniu kreatywności i właściwej koncentracji nie służy zmęczenie, a pisanie w takim stanie wiąże się z ryzykiem dodatkowego stresu, frustracji z wolno idących postępów i impulsywnego usuwania akapitów. Są różne sposoby zadbania o „reset głowy” – aktywność fizyczna, spotkanie z bliskimi, gotowanie… Świetne są też wszelkie zabawy kreatywne – kup farby i spróbuj coś namalować.
Po piąte – wierz w siebie
Pisanie książki obciąża emocjonalnie z kilku powodów. Proces tworzenia trwa długo, przez co można odnieść wrażenie, że godziny pracy nie przynoszą żadnych efektów. Poza tym łatwo o uaktywnienie wewnętrznego krytyka, który będzie podważać Twoje kompetencje. Dochodzi jeszcze frustracja związana z tekstem pisanym: nie “brzmi” tak jak w głowie, a język ogranicza.
W kryzysowych momentach warto oderwać się od komputera, popatrzeć przez okno, pooddychać. I przypomnieć sobie, że takie stany są typowe dla procesu twórczego. Nie jesteś osamotniony w ich odczuwaniu. Podobne rozterki dotyczące tego, jak napisać książkę, towarzyszą piszącym od wieków. Uda Ci się!
Ilona Kalamon
